Dummy

به توصیه همکارم چند وقت پیش کناب بیمار خاموش رو گوش دادم. ۱۰/۱۰ نبود ولی بد هم نبود آخرش هم شوکه کننده بود. هر اپیزودش کوتاه بود و به نظرم این نقطه قوت خوبی بود چون موقعی که خیلی حوصله نداشتم زود تموم میشد.

داستان درباره یه خانوم نقاش خوشبختی هست که یه شب از خونشون صدای شلیک میاد و پلیسا میان میبینن ای بابا شوهر این خانومی مرده و خودشم بالاسرشه و هر چی ازش بازجویی میکنن و سوال میپرسن جواب نمیده. تا ساااال ها میگذره و هنوز سکوتشو نشکونده. از اونور هم یه آقای روان درمانگری هست که میخواد بیاد به خانومی کمک کنه و پرده از رازش برداره.

داستان برای من چیز آموزنده نداشت (اصلا برای همچنین چیزی هم نخوندمش) و تو قسمت کشوندن خواننده به سمت کتاب به نظرم خوب عمل کرد. یه چیزی که وقتی بهش گوش میدم ذهنم فعلا از موضوعات دیگه خالی بشه. از طرفی تو کل داستان یه ذور به همههههه شک کردم.

میخوام در ادامه با اسپویل صحبت کنم.

امروز فکر کنم 29 یا 28 مهر باشه. آخرین پستم درباره اولین جلسه تراپیم بود. تا امروز حداقل 11 تا جلسه رفتم. خبر خوش من به آخرین خط پست قبلیم اینه که بله رفتم پیش روانپزشک و قرص گرفتم و الان وااااقعا حالم بهتره. آیا مشکلاتم حل شدن؟ نه هنوز که هنوزه درگیرم و نمیتونم از احساساتم زیاد صحبت کنم یا راحت باشم ولی حالم بهتره در حدی که برای خود قبلیم دلم ؟میسوزه. چه روزایی که حتی دیگه نمیتونستم دقیقا چی باعث حال بدم شده یا اصلا داستان چیه چرا از خواب پاشدم و حالم خوب نیست

نظر مثبتی به جلساتم دارم. شاید یکم کند باشه و حرف زدت برای من سخت باشه ولی قطعا ا روز اول بهتر شدم.

دارم یه کتاب صوتی گوش میدم به اسم چشم هایت. همکار معرفی کرده و جنایی و معماییه. یکی دوماه پیش رفتم موهامو کراتین کردم و اینکه لباس با رنگ روشن تر از لباس قبلیام خریدم. حتی چند تا انیمه پشت سر هم دیدم و دوتا کتاب دیگه هم قبل این یکی گوش دادم. خیلی وقت بود این حالتی نبودم. هورا هورا